انواع روش های ارتودنسی دندان
انتخاب بهترین روش ارتودنسی دندان بستگی به نیازها، ترجیحات، و بودجهی فرد دارد. مشاوره با یک متخصص ارتودنسی میتواند به شما کمک کند تا بهترین تصمیم را بگیرید.
ارتودنسی ثابت
همان براکتهای ارتودنسی دندان که روی دندانها قرار میگیرد و امکان جابهجایی و خارج شدن از دهان ندارد. برای مرتب کردن بهم ریختگی دندانها و موقعیت دندانها نسبت به هم استفاده میشود.
براکتهای آن توسط پزشک در یک جلسه روی دندانها قرار داده میشود و در جلسات بعدی با توجه به میزان حرکت دندانها، نیروهای وارده به دندان تنظیم میشوند.
یکی از برگترین مزایای آن ثابت عدم نیاز به همکاری بیمار در طول دوره درمان میباشد.
یعنی بیمار صرفا با رعایت بهداشت و پیگیری جلسات درمان نقش خود را ایفا میکند و نیاز به مداخله در درمان و براکتها ندارد.
تنظیم نیروها و جلسات پیگیری هر ۴ تا ۶ هفته خواهد بود.
نکات قابل توجه در ارتودنسی ثابت
ممکن است در روزهای اول نصب براکتها احساس درد ایجاد شود. اما این درد تنها چند روز وجود دارد و با خوردن غذاهای نرم در روزهای اول و مصرف مسکن، کاهش مییابد و برطرف میشود.
پس درد ناشی از ارتودنسی دندان فقط مختص روزهای اول میباشد و ادامه دار نخواهد بود.
در طول دوره درمان باید به رژیم و عادات غذایی توجه کرد.
خوردن غذاهای سفت باعث شکستن و یا لق شدن براکتها میشود.
جویدن آدامس هم ممکن است باعث شل شدن آن شود.
ارتودنسی نامرئی
در این روش از مجموعه پلاکهای پلاستیکی شفافی استفاده میشود که به خوبی روی دندان ها مینشیند.
پلاک شفافی میباشد که به تدریج دندانها را به سمت موقعیت بهتر حرکت میدهد.
به جای آن که سیمها هر چند هفته یک بار سفت شوند،
پلاک جدیدی در اختیار بیمار قرار داده میشود تا دندانها به تدریج مرتب شود.
ارتودنسی متحرک
دکترها گاهی براکت متحرک را برای اصلاح اختلالهای بایت و تاثیر بر رشد فک کودکان و انواع پلاک نگهدارنده استفاده میکنند.
زمانبندی و مهارت در استفاده از آن شرط لازم موفقیت درمان است.
رعایت نکات بهداشتی در این نوع بسیار آسان تر از نوع ثابت میباشد.
شستشوی دهان در این روش آسان میباشد و همین امر باعث میشود تا مشکلات لثه ای کمتر برای بیمار پیش بیاید.
ارتودنسی دیمون
دیمون از تکنولوژی متفاوتی بهره میگیرد، سازو کار لغزشی کشویی، جایگزین براکتهای سیمی معمول و کش میشود.
در نتیجه درمان کوتاهتر و مراحل آن سریعتر میشود و بیمار در طول درمان راحتتر است.
سیستم دیمون نیروهای قویتری را به دندانها وارد میکند که بینظمی آنها شدیدتر است.
نگهدارنده یا ریتینر
پس از درمان اصلی ارتودنسی، متخصص ارتودنسی شما یک نگهدارنده برای شما تجویز می کند. هدف از نگهدارنده این است که دندان ها را در موقعیت مناسب خود نگه دارد بدون اینکه به نقطه قبلی خود برگردد.
اگر به شما یک نگهدارنده داده شود و در سال های اول پس از بریس ها یا تراز ها از آن استفاده نکنید، تقریباً مطمئناً دندان های شما از جای خود خارج می شوند. حتی پس از گذشت چندین دهه، تقریباً هر شب برای جلوگیری از جابجایی، نگهدارنده خود را مورد استفاده قرار دهید.
سال اول پس از اتمام درمان ارتودنسی، باید هر روز 22 ساعت یا بیشتر از نگهدارنده استفاده کنید. دو نوع نگهدارنده متحرک و ثابت وجود دارد. نگهدارنده های ثابت به عنوان نگهدارنده باندی نیز شناخته می شوند و با باندینگ دندان به پشت دندان ها متصل می شوند.
دو سبک اصلی نگهدارنده وجود دارد: فلزی (Hawley) و پلاستیکی (Invisalign). هر دو از نظر تئوری می توانند برای همیشه مورد استفاده قرار گیرند مگر اینکه دندان های شما حرکت قابل توجهی داشته باشند.
فضا نگهدارنده
هنگامی که دندان های شیری خیلی زود از دست می روند، از فضا نگهدارنده استفاده می شود. فضا نگهدارنده ها می توانند ثابت یا قابل جابجایی باشند. آنها به باز نگه داشتن فضای باز بین دندان های شیری به اندازه کافی بزرگ برای ورود یک دندان بزرگسال کمک می کنند.
این موارد مهم هستند زیرا جابجایی که در غیر این صورت ممکن است اتفاق بیفتد ممکن است منجر به شلوغ شدن دندان های بزرگسالان شود، اگر به موقع به آنها رسیدگی نشود. نگهدارنده های فضای ثابت از سیم های فلزی مشابه بریس ها برای باز نگه داشتن فضا استفاده میکنند که به نوارهایی روی دندان ها در دو طرف متصل هستند.
نگهدارنده فضای متحرک با پایه آکریلیک برای قرار گرفتن روی فک ساخته شده است و ممکن است از سیم های فلزی یا پلاستیکی بین دندان ها استفاده کند.
2 دیدگاه. Leave new
من براکت هام شکسته میتونم تو اون کلینیک ادامه درمانم رو انجام بدم ؟؟
خیر شما باید به پزشک خود مراجعه کنید.